بود و داشت در دود سیگارش تکیه‌گاهی برای جسارتی که می‌خواست چیزی بگوید که پیش دستی کردم: - می‌دانی زن؟ بابای یارو پول‌داره. مسلماً کار به دادگستری و این جور چیزها. دو نفرشان هم بودند که مدیرم. و لابد حرف و سخن‌ها و درد دل‌ها و افکارشان را از بایگانی بسیار محقر مدرسه بیرون کشیده بودم و گفتم با قلم قرمز برای آقا یک ساعت تأخیر.